Netgedichten

netgedicht (nr. 56.929):

Wolkte weg in dromen

ik had vroeger al
mijn eigen stek
een plekje waar ik speelde

het liefst bouwde ik
mijn zandkastelen
gevuld met fantasie

pas jaren later
ging me dat vervelen
keek ik peinzend naar de lucht

voelde me als vogel
in een vrije vlucht
wolkte weg in dromen

bevolkte mijn luchtkastelen
met kamers vol verhalen
legendes in mystieke talen

aarden was vaak een probleem
ze trokken altijd aan me
met hun eeuwig koude handen

moest onder de mensen komen
me bewegen in het leven
maar ik voelde me totaal ontheemd