Uitgevlogen

Voor mij staat dit roodborstje symbool voor iemand die diepe gevoelens voor een ander gehad heeft en door de afwijzing daarvan, of het niet herkennen daarvan door de ander, een forse tik (het raam in jouw gedicht) gehad heeft.

Ach gòh. Hopelijk begraven onder kleurige herfstbladeren. ..

Aandoenlijk toch, telkens een klein onschuldig vogeltje zo het leven laat, Inte. Eén troost misschien: het had ook een zwaarbeladen ooievaar kunnen zijn!

triest beeld...

Weet je Inte... je laat in dit gedicht niet zo maar een roodborstje tegen het raam 'tikken'. Dit gaat verder dan een onnozele botsing. Doordat je met de jou bekende tegenstellingen werkt, voeg je iets van humor... of misschien wel ironie toe. Dat maakt dat jij met dit gedicht mij raakt. Schitterend!

Ja, zo gaat dat in het dierenleven. Maar zielig blijft het...

Een mooi zonnig zondagsgedicht, Inte.

Zielig hoor. Vaak krabbelen ze, na een poosje
beduusd te hebben gelegen, weer op om weg
te vliegen als vive la vie.
Een heel drama vertolkt in enkele woorden.
Knap Inte.