Netgedichten

netgedicht (nr. 59.023):

Vanzelfsprekend...

Wolken komen en gaan,
vormen wolkenluchten,
die nooit eerder bestonden,
of ooit zullen bestaan.

Zoals vlammen in open haarden,
en golven die branding maken,
schijnbaar op elkaar lijken,
maar nooit vanzelfsprekend zijn.

Zoals gedachten in ons brein,
die als wolken binnendrijven,
of jagen als verterend vuur.
Soms maken ze ons leven mooi.
Vaak maken ze ons leven zuur.

Vanzelfsprekend?