Netgedichten

netgedicht (nr. 59.227):

De ochtend is mooi

De ochtend is mooi, stemmen nog schor,
rimpels nog duidelijk zichtbaar.
Wij kijken in de spiegel en
jouw blik toont de naaktheid
van mijn ziel.

Je brengt me in een land van breekbare liefde.
Je deelt de schoonheid met de nacht
in het heldere licht van sterren.
Jij maakt van mij een wolf
in schaapskleren.

Met je vleugels spreid je warmte,
verzacht je de pijnen van mijn woelige gedachten.
Mijn hart zinkt in een snelstromende rivier.
Jij bent mijn haven en ik
de bodem.

Je raakt me aan en onze lippen gloeien.
We staan op het dak en zien de verte.
Een dag is te kort.