Netgedichten

netgedicht (nr. 60.275):

Zijnsvergetelheid

Zij bestaan onstoffelijk
Een bandopname repeteert de doden
Als straatnamen van de stad

En op schoot mijn brabbelende schat
Die in een tram langs dit verleden scheert
Mijn onbevangen dame

Daar komt alweer een stop
Reizigers rond de klaproos schieten op
Slaan haar vertederd gade

Zij zelf heeft helemaal niets in de gaten
Sommigen denken zichtbaar "wat een pop"
Een besje vist uit haar hart wat predicaten

En rept van liefdes' voortgebrachte licht
Voila; zoiets als een verlossingsschema
Wordt en passant het kindsbeen toegedicht