Netgedichten

netgedicht (nr. 60.825):

blauwe maan

op weg van het meer naar de duinen
verdwaal ik in haar huis
ze heeft haar lichaam gesluierd
en ik kniel
doe mijn ogen dicht
en wacht op de blauwe maan

in het donker van mijn ogen
licht ze even op
een vuurvliegje
een vallende ster
of dans je dan te hoog

door daken
door muren en ramen
valt de blauwe maan
over schelpen en stenen
lege borden en wat ze zoal achter laat
op het bed waar hij slaapt
spelen haar vingers met het licht
in mijn ogen wijd open

tel ik de lege stoelen om de tafel
de foto’s en tekeningen van helden
vrouwen die verloren

op weg van het meer naar de duinen
verdwaalt stilte of elk ander verhaal
sleutel in het zand
haar voetstap onder water

in de val van de blauwe maan