Netgedichten

netgedicht (nr. 61.183):

Levensvreugde

zij moet op commando plassen
zij wordt niet op tijd gewassen
er is te weinig personeel

er moet worden bezuinigd
zij ligt hier te trillen en te beven
in de laatste fase van haar leven

aan het oude en het
zwakke leven hebben
ze de eindoplossing gegeven

hamerslagen door het hoofd
eenzaam en verdoofd van hun
eigenwaarde beroofd geloven
zij uiteindelijk ook dat zij
klaar zijn met het leven

soms kijk ik om me heen
wordt overspoeld door al die wanhoop om me heen
ik voel, ik lijd omdat mijn medemensen lijden
laat de beelden binnen komen
door je hart naar buiten stromen

mijn oude hond zou ik nog zo'n pil niet
geven ook al slaapt hij zo wat
de hele dag in zijn warme mand, een aai, een knuffel en hij
kijkt me dankbaar aan je ziet het aan zijn ogen
hij is blij met zijn bestaan.