Netgedichten

netgedicht (nr. 61.304):

Mijn vluchtige vrijheid

kom geef mij je hand
in het samen ontdekken
van de lege plekken
in onze toch rijke geest

ooit was er
een intens contact
met alles wat leven
materie en verschijnen had

maar onze werkelijkheid
is zintuiglijk verschraald
in onze hersenen zijn die
talenten nog niet verdwenen

voel hoe de eerste
stromen door de neuronen
van onze vingers glijden in
elkaar tintelend begroeten

ik zie zee in je ogen
proef het zilt van jouw
golven als mijn wolken
je raken aan de verre horizon

jij vliegt mijn vluchtige
vrijheid zonder vleugels
in de wind die jou krult of
als storm die zuidwester brult

in samen ervaren
gaan wij in schepping
weer de hemel evenaren
kom geef mij je hand