Netgedichten

netgedicht (nr. 61.676):

Late guldenroede

Men loopt zo gauw voorbij
in herfstachtig najaar
aan wat uitgebloeide takken
in een groepje bij elkaar
vergankelijk geworden
kleur verliezen, broos
staat het stil, wat triest
komen uit de mist in zicht
van zachte lichtval
en zie....
hoe een spinnetje ontdekte
de ragfijne takjes
waaraan het zijn webje spon
en kijk...
naar de verdorde bloempjes
nog in alle volmaaktheid
dapper geheven naar de zon
nee...
ik liep niet zomaar voorbij
want ik keek en zag
schoonheid in natuur
waaraan ik niet voorbij kon.