verlangen

Oppassen dat we niet hoogmoedig worden.
Gedichten zijn net mensen.

Nog niet alles inderdaad, maar openbaringen zoals de bijbel en de Bhagavad-gita geven mij voldoende informatie over de spirituele wereld om dit gedicht te kunnen schrijven, zonder mij te vertillen. Het laatste woord is aan jou.

Omdat hij een mens is en nog geen engel.
Je weet nog niet alles wat zich straks
daarboven afspeelt, Yada.
Praat je ziel niet voorbij!
Mag ik nu ook eens het laatste woord hebben?

Wie dit gedicht met een aards begrip leest, en van daaruit kritiek levert, die vertilt zich zeker.

Bepaalde woorden zijn gewoon te machtig
voor aardse begrippen.
Daar kunnen dichters zich aan vertillen.

Nog een kleine toelichting op het begrip "grenzeloze en ongeremde vrijheid". Echte vrijheid betekent dat we handelen naar onze eeuwige spirituele natuur, de voorwaarde om in Gods koninkrijk te kunnen verblijven. Zodra we daar van afwijken komen we in de materiële wereld terecht. Daar betekenen "grenzeloosheid en ongeremdheid" iets heel anders, indien we louter voor ons eigen plezier handelen, en niet voor dat van God. De zogenaamde "vrijheid" die we daarin denken te beleven, verstrikt ons alleen maar verder en is een doodlopende weg. Maar diep van binnen verlangt iedereen naar de ultieme vrijheid. We zijn alleen vergeten waar we die kunnen vinden.

... of voor mensen met een spiritueel bewustzijn, die begrijpen dat Gods koninkrijk eeuwig, gelukzalig, vrij, grenzeloos en ongeremd is, en daarnaar verlangen

Dit verlangen lijkt me nogal 'over the top'.
Iets voor cybermensen...