Netgedichten

netgedicht (nr. 62.598):

Strijd

Hier verwijlen we weer
als stormgoden blind in elkander ,
zwijgend als verloren zielen in mistwolken,
wachtend, vragend, vermoedelijk ook argwanend
voorbij het beeld van gelukkig zijn starend .

Hier liggen we weer
dromend van wilde vormen
in elkanders handbereik
geuren snuivend
in onbenutte, voorbijgaande momenten verborgen.

Kijken we verder dan dat ?
Hoofden toornig geheven
hoog kijkend naar wat ?

Hier gaan we weer
nat getergde voeten neerzettend
na een hete nachtelijke strijd
waarin de naderende wakkere ochtenduren
dromen doen bezwijken
en bij het opentrekken van gordijnen
elke binnenshuiselijke illusie
voor de wereld wijkt.

Het moment waarin nachtelijke wegen verdwalen in dagverhalen ...