Boetseren

Ik leg mijn eigen gevoel,
in het hoopje klei.
Mijn handen en vingertoppen,
tasten naar een aanknopingspunt.

Wat het zal worden, weet ik niet?
Ik had een schouderklopje van mijn
muze gekregen, dat de tijd rijp was,
om mijn geest ingrijpende momenten
te laten beleven.

Ik zie een vaag beeld in wording.
Een gezichtje van een kind,
ja misschien!
Of beter een torso,
misschien!

Ik laat mijn handen hun werk doen,
samen met mijn ziel.
In ieder kunstwerkje zit er een stukje
van mijn eigen ik.

Ieder vingerputje of streepje,
is uniek.
Wanneer het af is,
heb ik toch nog altijd kritiek.

... Als ik boetseer heb ik in mijn hoofd wat ik zou maken, maar het valt dikwijls anders uit! ...

Schrijver: claire vanfleteren, 10 juli 2017

claire.vanfleterenskynet.be

boetseren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 178