Netgedichten

netgedicht (nr. 63.892):

In jaargetijden

De zomer verwart in de verte
als een dunne draad zonder eind
Herinnering aan de winter paars
als een heideveld schaars bedekt

Een heldere droom wordt zelden
een gedicht met zuivere woorden
Herfst lijkt op een bonte vlinder
zomer- en herfstkleuren opgezogen

Een winter wacht met zwart en wit
in een maanzieke, zilveren nacht
Een ader in de neus klopt en klapt
druppelt rood op het witte laken

donkert vervolgens tot zwart, duwt
de aarde in een wispelturige baan
Het wit van winter is een ademteug
maar moeilijk te vangen en te behouden