Netgedichten

netgedicht (nr. 64.047):

onderhuidse drang

Het is onhoudbaar
de schijn te vertalen
in een spiegelbeeld

Op beide afstanden
iets wijder dan schouderbreedte
net boven schofthoogte
trek ik een lijn

Rechts van mij het bos
een decoratief monoliet afstekend
tegen het glazuur, mijn plafond
daaronder was ik het groen in gedachten
met hier en daar
een weider van koeien
voor de authenticiteit
en overigens genoeg groene plaatjes
voor mij om in te vermeien

En dan links van mij
net op de rand
het begin van faciliteiten
met fabrieken en zo, net buiten ’t zicht
voor als ik honger of dorst heb
of een kettingzaag bijvoorbeeld
mocht ik die nodig hebben

Ik denk het, dus bestaat het
althans in een ideale wereld
zo zou het moeten zijn