Netgedichten

netgedicht (nr. 65.565):

Echoot in het water

ongrijpbaar was
de lach waarin ik het
eerste sprankje lente zag

een glinstering in oogcontact
de groet die kaatst
in spiegels van de ruiten

die buiten door het
eerste prille groen van
bomen raast de takken af

en dan op straat
licht echoot in het water
van de wallekant waar

ook de zon zich
glinsterend laat zien in de
nog wat frisse ochtenddauw

ik weet dat jij je nooit
laat vangen omdat je nergens
lang genoeg blijft hangen

want jij moet verder met
het openen van de dag omdat
ook voorjaar op de lente wacht