Netgedichten over internet

netgedicht (nr. 81):

Ballade van een hoopvol hart

Lang geleden kwam ik jou tegen,
een dromer met een zonnig plaatje
waarin je wat merkwaardig grijnsde.
Was jouw interesse in ons praatje
meer dan aandacht die je veinsde?
Je maakte mij toch wat verlegen.

Van toen af aan ging ik jou ontdekken
in woorden die je graag herhaalde,
de tonen die je ‘s nachts liet horen,
ketens van klanken die ik vertaalde
naar een stem die mij kan bekoren,
die een dag naar eeuwig rekken.

En als jij morgen voor mij staat,
ben ik de tong verloren
want wat er in mijn hart omgaat,
gaat dieper dan jouw woorden.

Veel te snel verstreken de jaren
met dagen die zich eenzaam vulden,
te ver uiteen voor gedeelde uren.
Wist je maar hoe jij mij verguldde,
met de berichtjes die jij bleef sturen,
want jouw vuur lijkt niet te bedaren.

Sinds jaren is er het nobel streven
dat wij elkaar ooit eens ontmoeten,
het gesprek aangaan in levende lijve,
met plezier omdat er niets zal moeten
muziek waarop gedachten drijven,
door bruisend leven omgeven.

En als jij morgen voor mij staat,
ben ik de tong verloren
want waar jij in mijn hart geraakt,
ontbreken alle woorden.