Netgedichten

netgedicht (nr. 65.908):

Altijd weg

Ik ontwaak niet
Pas als ik merk
Dat zij mij ziet, ben ik wakker
Zij ziet mij niet met haar ogen
Maar omdat ik haar aanschouwd heb
geloof ik dat ze mij bekijkt
Een onalledaags patroon bezet mijn hoofd
leidt mij omhoog
De illusie van haar bestaan
is voor mij zelfverwezenlijking
Als ik de moed innerlijk vasthoud
en de kracht vastleg
die zij biedt
groei ik boven mijzelf uit
Haar kunst is de weg
Geen weg met een eindstation of doel
Een oneindige weg die constant
ervaring en emotie materialiseert