Netgedichten

netgedicht (nr. 66.047):

Zomerse warmte

Zomerse warmte uit mijn eenzame jeugdjaren
herhaalt zich alsof ik nogmaals moet ondervinden
dat ik alleen ben in een drukkende wereld
die om handelen vraagt tijdens mijn traagheid

ik herhaal mezelf ook in hunkerende heimwee
waar het spelen als vanzelfsprekend is
alsof we kinderen van de zon zijn
nooit last van hoogmoed of eigenwaan
altijd vrolijk en spontaan

hoe langzaam valt de avond nu
het geduld speelt met de tijd
ik uiteindelijk moet erkennen
dat ik niet langer lenig ben
of behendig in het klimmen

maar als een aap lig in mijn hangstoel
om een zomers lied te zingen.