Netgedichten

netgedicht (nr. 66.055):

Zomerhitte

een luttel dier probeert kieren te dichten
verkoeling naar binnen te metselen
in de gangen van zijn zandkasteel
zwaluwen vluchten in cirkels
jagen hun stem na in de wind
de lucht, een verlengstuk
van weids en helder water
als een kind met een spiegel
en de ogen van zijn moeder
evenzo sprekend en blauw

het zindert verderop
hier kan een steen de zon verwensen
haar haar eigen warmte teruggeven
hier danst een dier op blote voeten
averechts over de hitte van iedere steen
hier is waar alleen de lucht niet schuilt
warmer ademt dan ieder leven