Netgedichten

netgedicht (nr. 66.866):

Wakkere dichters...

In het holst van de nacht,
haalt iets me uit mijn droom,
terwijl ik lekker slapen wil.

Is het een vrouw? Is het een man?
Ik overweeg dat het een dromer is.
Hij dwingt me om te gaan denken,
omdat hij zonder verse gedachten,
met zijn droom niet verder kan.

Nadat ik hem met hersenspinsels heb gevoed,
kan ik mijn nachtrust niet langer vatten.
Met tegenzin schrijf ik dit gedicht.
Mijn dromer denkt er niet meer aan,
om zijn verhaal af te willen maken.
Doodmoe heb ik nu ook geen puf meer,
om uitgeslapen op te staan.

Dichters zijn wakkere helden.
Dromers zijn bedriegers.
Dromen zijn bedrog.