Netgedichten

netgedicht (nr. 67.142):

vivre en cercles

het is lente, lente toch !
en de zon op zijn keerpunt.
de gordijnen sluit ik nog
neem het prille niet aan
als goede munt
in mij voel ik zeker wel
een koud bestaan
het winterkleed afleggen
is mij nog niet gegund

het getij neemt zijn tijd
in mij, het is in mijn bezit
zie dat niet als verwijt
de natuur schildert immers
niet altijd plots wit in mijn geest
ze wordt door mistig grijs geleid
ik weet niet beter, het is aldoor
zo geweest, ben zo ingewijd

over het verleden heen
bouwt de verwachting
aan de nog vlakke hoop
het gemoed is op weg
naar de wederdoop,
dat zeker, en de lente
zal stijgen door geuren heen
naar 's mensen achting