Netgedichten

netgedicht (nr. 67.317):

In het zijn

wonen in de schaduw
hoort bij mij, ik ben
dan niet schuw of dood
de ziel luistert naar de stem
of naar een verlangen in nood
gevangen als zij is tussen
vandaag en ongekende morgen

het is gaan in een laag
waar de wil zijn kracht mist
en ik mijzelf draag met
zorgen en dan weer
hoop dat de illusie
ooit wordt opgevist

door die kwetsbare hengel
met d'aardse aas
die zwengelt als de klepel
in de tijd waarin ik haast
verblind voorbijraas

wonen in de schaduw
is wachten in wachten
neen, ik ben niet schuw maar
vertoef in ongestemde gedachten