inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 67.405):

Gefluister

de eik buigt zich naar mij
neen, het blijken zijn jaren
die mij echter groeten
fluisterend wel te verstaan
en spreekt in woorden die mij doen
bedaren, hou mij vast, omhels mij
ik zal je doen rusten en de loop
van de sterfelijkheid verklaren

ik groei als het licht mij kust
en slaap als de koude mij in slaap sust
ik bloei wanneer de zon mij liefkoost
en soms na stormen en overdaad
aan water of droogte
is het de nacht die mij sust
tot slapens toe, als de maan dat wil

zo draag ook jij de morgenstond
de dag, maar ook de avond in je ziel
de wegen die wij gaan vallen ooit doodstil
dat is maar voor even, vertelt het leven

jij en ik zijn een enkele spaak
van het aldoor draaiend wiel
en ademen uit de zuchten van haar
wind totdat jij en ik vallen als een blad
op d'aarde waar tussen het zaad
van de eeuwigheid zich aldoor bevindt

voel mijn rimpels, ze tonen de overvloed
van waaruit wij eten en dromen
je handen reiken niet verder dan hier
daarvoor vergaat het oude
en daarachter, alom omhoog
zal een toekomst stromen

hou mij vast
het is het heden dat ik met jou vier


Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 26 april 2019


Geplaatst in de categorie: filosofie

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 56

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
26 april 2019
Schitterend gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)