Hoge nood

Ik was met mijn vrouw in de stad aan het winkelen,
Toen werd ik bezocht door de drang om te pinkelen.
Ik keek naar een bordje met opschrift ‘toilet’,
Helaas was die plek populair en bezet.

Mijn vrouw was heel happy, ze past’ nog een truitje,
Het was zonneklaar, ze genoot van het uitje.
Toen dan toch tenslotte de kassa ging rinkelen,
Dacht ik opgelucht, zo, nu eerst maar eens pinkelen.

Ik wilde op huis aan, zij wilde nog verder,
Passeerde zodoende Maison Van den Herder.
Haar ogen begonnen heel vrolijk te twinkelen,
En vol schrik besefte ‘k: nog immer geen pinkelen.

‘Alleen even kijken, ik wil echt niks kopen,
Jij houdt het wel vol, toch? Ga jij maar wat lopen.’
Daar liep ik van nood en ellende te hinkelen,
En vreesde te knappen, als ik niet kon pinkelen.

Een uur of drie later, bang was ’t mij te moede,
Toen kwamen we thuis en kon ’k lozen de roede.
Dus, zorg, als uw vrouw weer met u wil gaan winkelen,
Uitvoerig voordien en afdoende te pinkelen.

Schrijver: Joachim Piscator
18 mei 2020

piscator2209gmail.com

Biografie van deze schrijver

pinkelen winkelen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 1 stemmen 62