Netgedichten

netgedicht (nr. 71.083):

Woud van twijfel?

In het woud van twijfel rijgt
onzekerheid zich aaneen in het collectieve
zwijgen, brengt stilte onder twijgen

die zich nederig buigen
in het lover, zilveren nerven
die de werkelijkheid kleuren
waarin de wereld zich herkent,

synthese als een levende bewijs
dat het weefsel slechts materie is,
een handvol gedachten maskeert
de wereld waarin we dwalen,

trots voor zelfbeklag, onmogelijk
te verdwalen in serene grond,
luister naar de werkelijke verhalen
die onder de oerwortels te schuilen

waarin ik die met jou ruilen mag
verwaaid het denken dat ik er

morgen misschien net meer ben, trekt
een vaag gevoel van pijn in ziel
en over de horizon van idealen
die ik zolang heb gekoesterd, als

een zilverberk, in zijn overdaad
zijn zaad in het denken zich opnieuw
zal kiemen in een empathische tijd
die leidt naar de altijd vruchtbare
grond van waarheid naast machteloosheid,

waarin ik in jouw ogen de oorsprong
van het leven herken en vind, als dichter
in de bast van boomschors te overleven.