Netgedichten

netgedicht (nr. 71.424):

Iedereen doet er toe

Het doet er alles toe, de echo’s
van wat is geweest zich nestelen
op de juiste plaats in een dansende
wereld in het avondrood in transparante
vleugels aan de horizon verschijnen.

een magistrale aftiteling, de omlijsting van
een ultiem gedicht, maar altijd onvoltooid ,
beeltenis van muzen, de verpersoonlijking
van het individu die in een oogopslag
de wereld zou kunnen verrijken

het maakt verschil, zonder alles met
elkaar te vergelijken hoor hoe de
donderwolken breken op het aanbeeld
van de zon, elke straal of vonk geeft
een ander beeld van diversiteit

van kansen en beloftes, de oorsprong
en details dwingt om meer te weten om in
het collectief geheugen niet te vergeten
opnieuw te baren zonder gewetenpijn
als hart van de innerlijke wetenschap

zonder dat je nooit alles zal kunnen meten,
beheersing van geweld en twijfel, dat er alles
toe doet, wat niet lijkt te zijn maar altijd al is
geweest, tijdgeest in een overtreffende trap.