Netgedichten

netgedicht (nr. 71.856):

Het struikje

jij voelde hoe
bloemen struiken
en bomen hun
dromen kleur gaven
geaard en reikhalzend
naar de hemel met
energie en licht

je glimlachte
naar de prilheid van
knoppen en blaadjes
ontlaadde hun
spanning door ze
in warmte te
laten ontluiken

had oog voor
het struikje tussen
tegel en muur dat
bij iedere bui leek
te verzuipen maar
al hoger bloeide dan
de onderste ruiten

als begeleider
van energie heb jij
nooit direct ingegrepen
het dauwde soms in
de vroege ochtend na
een koude nacht die zo
het broodnodige water gaf