Netgedichten

netgedicht (nr. 71.968):

overvloed

eerst zondagavond dronk ik
het hemels water weer
liet druppels vallen op mijn tong
ving ze op en droomde over fonteinen

goh, wat was toch de laatste keer
dat ik mijn handen uitstak, om
op te vangen, dat hemels vocht
dat de Dommel uit deed deinen
waarop menig mond heeft gewacht
en ik weer zweet behouden mocht

ik dacht aan de komende nacht
en nog verder dan morgen;
de slaap in het donker,
weer dromen op het kussen, zo zacht
thuis zijn in bed, in 't donker geborgen

de golf duurde langer dan we ooit
hebben kunnen meten en weten,
zij zoog de kracht uit je lijf,

"hoera, de hemel is weer opengereten"