Achter het geduld
het wordt weer stil om me heen
of krimpt het buitengebied
ook van binnen, in mijzelf
heeft elke mens dat gemeen?
zal het een verslavende vrijheid zijn
die jou en mij verblindt,
wil ik geen angst ervaren
“het goede is mij immers welgezind”
schreeuw ik om mezelf te bedaren
toch nadert de schaduw nu snel
hetgeen ik eigenlijk niet verkies
maar wat hoor en zie ik niet,
is het een sprookje waaruit ik vertel?
ik word tot orde geroepen
maar door wie en met welk gezag
enkel de natuur krijgt mij op de knieën
met een bittere pil en een zure lach
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 14 oktober 2020
gmail.comGeplaatst in de categorie: corona
onmacht 4.0 met 7 stemmen 
132
132
Geef je reactie op deze inzending:
heel mooi gedicht.
in mijn bottinnen heb ik bergen vragen...