Netgedichten

netgedicht (nr. 72.571):

de aarde onder je voeten

voel waar je bent
in Westerwolde
je herkent
het zand dat kruipt
tussen je tenen
spat omhoog
tegen je benen
wat vuil gaf
maar opdroogt
valt stoffig af
het veen
altijd koud en nat
optrekkend vochtig
om je heen
zompig bruin wat
bij Dollardklei
weer anders is
niet te doen
die plakt met kilo's
aan je schoen
klonten blijven
aan je vingers hangen
laten niet los
verstijven
drogen lichtgrijs
in harde brokken
die je ook weer
los moet kloppen
af moet schrapen
niet zo mooi
plakzooi
ben ik blij want
ik woon
op zand