Netgedichten

netgedicht (nr. 72.778):

Rust in vrede lieve vriendin

ik zal er zijn als je wordt opgetild
gedragen als een prinses met je gelaat
naar de hemel gericht

een traan welt op uit de aarde
vergezeld je op je lange reis
naar de overkant van de dood

waar de ziel het lichaam verlaat
het hart door verzoening genezen
geen ziel hoeft te vrezen

in het licht van de zuivere zon
zal ik ten afscheid naar je wuiven
mijn zakdoek droog wuiven

wit en droog als een witte vlag
met zwarte letters in de milde wind

Rust in vrede