Netgedichten

netgedicht (nr. 72.898):

Van beseffen naar geloven (II)

Aangestoken door het licht
in messiaanse verwachtingen
neem je de vertrouwenssprong -
kom je als het ware in het reine...

Je geeft te kennen dat je faalt,
dat het zo niet langer gaat.
Wat weet een trendwatcher van het leven?
Je wil nu breken met de waan.

Tijden heb jij maar aan geleefd.
Doel: jezelf veraangenamen.
Gedaan wat verwacht werd, nauwelijks
gedacht aan de sores van anderen.

Daar staat je gids: in het onland.
In zijn ogen lees je 'welkom,
jou hebben we nodig aan deze kant.'
Zwaar ademt hij betrokkenheid.

Achter een opper legt hij uit:
gigantisch moet je incasseren.
Mensen zijn hemeltergend eigenwijs,
hun eigenbelang is zaligmakend.

Het voelt alsof je wordt gevild...
Zo werkt de waarheid dus: je rilt.
Hij zegt: 'Bij zo'n soort boerderijtje
kwam ons Kerstkind eens ter wereld.'

'Volwassen zag Hij ons gesputter.
Wat Hij heeft laten zien, dat dien je
doorlopend in je oren te knopen:
voortaan leef Jij van harte oprecht!'

Een ongekende gloed doorstroomt je,
confronteert je met Book One:
het grote raadsel van mensen en dingen
rechtstreeks ontrafeld door Gods Zoon.