Er is een kindeke....
Ik zocht naar God en had hem snel gevonden.
Vermomd als Jezus zat hij in het gras.
Toen hij bemerkte dat ik bij hem was
sprak hij: “Wij delen geen of alle zonden.”
Ik keek hem vragend aan en in mijn ogen
verzonk de eeuwigheid tot één moment.
Een ster viel stervend uit het firmament
die mij deed wankelen in onvermogen.
God zei: “Mijn zoon ik rommel maar wat aan.
Elk jaar word ik met kerst opnieuw geboren.
Ik ben de os en ezel in de stal.
Ik blijf herwinnen wat ik heb verloren.
Uit elke oer creëer ik weer een knal
vanuit mijn hemelse ivoren toren.”
Geplaatst in de categorie: algemeen
Oerknal 3.0 met 10 stemmen 
353
353
Geef je reactie op deze inzending:
Het "Oerboek van de mens" als kerstverhaal?
Wat zou de wetenschap Van Schaik verwijten,
Descartes en Galilei zou het spijten
Dat waarheid kerkgestuurd was toen - totaal
Zet ik m'n bril af, dan laat ik je weten
Die kerst Nico, die zal ik nooit vergeten!
Het Oerboek van de mens
(prof.dr. C. Ph. van Schaik, evolutionair bioloog (1953)
zet zich uiteen met de Bijbel.
Wie 'het boek der boeken' leest vanuit evolutionair perspectief zal misschien niet God zelf beter begrijpen, maar wel wat het betekent mens te zijn.
of wellicht oorzaak van determinatie
En lijdt de geest dan aan devaluatie?
In tijd en ruimte past hier elke bril
De waarheid is fluïde als de pest
Mijn eigen bril bevalt mij opperbest
(maar ik vier wel gewoon Kerst hoor....toevallig!)
een eerder rijm en rede:
Nochtans zie ik geen reden het verbinden
- De interesse in de medemens
('t Latijnse woord voor geest is immers 'mens') -
Tot wederkerend karma
te ontbinden
Slechts toeval is met raadselen omgeven
Bestaan is geen natuurdrift-energie
Religie is een keuze,
geen magie
De mens is toch
de vrije wil gegeven...
Zo kan elk mens zijn eigen god creëren
En die tot in den treure vroom vereren
In voor- en vaak nog meer in tegenspoed
De dood is uit de geest voorgoed verdreven
Men schenkt zichzelf de hoop op eeuwig leven
Van God noch van
Van 't Reves ezel los
Noch van het panta rhei van Herakleitos,
Mijn micro- spiegelt zich aan macrokosmos
Edoch
Wat zich tweeduizend jaar weet te herhalen
In het verhaal van Nu Zijt Wellecome
Daartoe is geen bewijsgrond toch van node
...Vrede op aarde laat zich duur betalen
Ik hef het op en zet het op de troon
Het “god zijn” niet in menselijke toon
In Panta rhei, het tij zal eeuwig keren
Zijn wij dan waarlijk naar zijn beeld geschapen?
Wat zegt dat over ezel, os en apen?
Er is een stijlfiguur in dit geheel
Die zegt 'Ik ben de rol die ik hier speel'
Zelf weet ik alleen niet of het zo ging
De ik vindt God in Jezus, keert zich af
Van vreemde zonden waar hij niet van wist
En valt van zijn geloof, wordt atheïst
Wordt zo die ik verlost van Kwaad en Straf?
Welnu, treedt God hier in het spoor van Satan
Die gans het Aardrijk wisselt met het Al
Waarmee Hij Zijn verlies goedmaken kan
Of wordt het met
één veeg genivelleerd
Gereduceerd tot een herhaald geknal
Dat jaarlijks Zijn nieuw Licht introduceert?...
Als je het zoekt zal je het zeker vinden
Het is de oplossing van het verbinden
van raadsels uit ´t verleden en het straks
Het goddelijke wordt hier opgeheven
Volkomen gratis ook aan jou gegeven
Voorwaar, een stijlvol integraal sonnet
Met twee terzinen en
een paar kwatrijnen
Qua vorm valt amper nog iets te verfijnen
Een waardig lofzang op
De Lussanet
De inhoud, is die niet al te profaan,
Als heiligschennis van
het boek der boeken?
Het licht dat men in 't duister hoopt te zoeken
Verdampt in één klap tot verbastering
De Mensenzoon als een predestinatie,
Zijn ego opgelost in semantiek
Van Monty Pythonachtige sensatie,
Werd Brian uit Maria's schoot geboren.
Nu zit zijn pa naast hem
als Elcerlyck,
Een emanatie uit ivoren toren...