Netgedichten

netgedicht (nr. 73.066):

Met lange armen

ik voelde
hoe je blik
langs mijn
gezicht gleed

in het proberen
een glimp van de
corona argwaan
op te lichten

voor even
een doorkijkje
naar het leven
van voor deze tijd

bevrijd van
angst elkaar te
raken en dan de
ander ziek te maken

totdat je lach
me warmde en mij
met lange armen weer
knuffelde als toen

in gouden
momenten kwamen
we zo dichter bij
elkaar dan ooit te voren

voelden vertrouwen
in een toekomst
waar iedere morgen
opnieuw wordt geboren