inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 73.609):

Poëtisch leven

Gedichten die dichters schrijven,
vervliegen als wolken in de wind.
Ze verdwijnen in de eeuwigheid,
waarin ze tegendraads ontstaan.
Daar ontstaat al wat leven geeft.
Al wat leeft.
Opnieuw.

Ons universum bewaart alles,
als buitenaardse energie.
Wat ontstaat vergaat niet.
Alles is ongekend mogelijk,
in ons heelal.

Dichters scheppen ruimte in tijd.
Zo verandert angst in troost.
Van toeval maken ze bedoeling.
Onzin wordt eigenzinnigheid.
Alles verbinden ze met iedereen.
Samen trekken we ten strijde,
tegen eenzaamheid.

Dat alles geloven we oprecht.
Zelfs tegen beter weten in.
Wie durven dat?

Mensen die gedichten lezen.
Mensen die poëtisch leven.
Mensen die dichters zijn.


Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 1 maart 2021


Geplaatst in de categorie: heelal

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 105

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Bert Weggemans
Datum:
2 maart 2021
Helemaal eens met Ruurd, geweldig pleidooi voor de poëzie, zowel voor de lezers als voor de dichters en ... voor de gedichten die ruimte geeft aan tijd, die angst verandert in troost.
Dank Albert Weijman voor jouw gedicht, dat groots is in troost en bemoediging!
Naam:
Ruurd van der Weij Fortin
Datum:
1 maart 2021
Geweldig. Een hart onder de riem voor alle dichters.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)