Netgedichten

netgedicht (nr. 73.700):

verbinding

Tegenwoordig liggen de verbindingstekens
weerloos open
veel wind tussen de passanten
gezichten onder een witte ijslaag
dat vriest dat kraakt
bewegingsloos de tongen kapot
taalkundigen die zwaluw worden
en hun winterpak aantrekken

Het kwijnt en rot traag aan de nerven
van de woorden
huizen worden vergeten
takken tot blad straten tot muur
dolend in de mond taal krimpend
in betekenis
tot zelfs mijn spiegelbeeld monddood