De tent

Hoezo geen afstand doen van tent?
Die dertig jaar achter schot,
toen dagen in kamer achter gordijn
omdat geen goed moment,
maar wel benieuwd
of ik 'm opzetten nog kon,
misschien wel gauw gebruiken wou.

Een uitvouwen van herinnering
aan hoe w' in de regen
met dikke buik in bergen,
onder bomen bij meer en zee,
we met de kinderen er blij in sliepen,
waar we liepen
Ons tweede huis, ons intiem
oranje deur met rits en
legergroen de canvasmuren
een touw met knijpers voor de was,
de binnentent zachtgroen,
blauw 't losse zeil
waarop laars en schoen
Heilig icoon.

Welke stang paste in welke?
Ooit wist ik het zo goed
en wilde 't weten weer!
Maar maakte fouten.
Stangen bleven gevangen in elkaars nauwte, vergeten hoe ruim de tent was,
staken buizen in bloemen en borders
van mijn bescheiden tuin,
het canvas niet over het geraamte gedrapeerd
besefte ik dat de stangen verkeerd....

Toch blij het geprobeerd!
En 'k 't nu wèl wist!
Maar het niet meer hoefde....

Het donkerde, de zon was onder
ik sleepte binnen-en buitentent de kamer binnen

Sliep, voordat ik scenario' s bedacht: kringloop, vuilnis, verknippen voor tuinkussens,
weggeven, aan wie?
Niet voor mijn nageslacht
Zoon zei, gooi weg die zooi en koop voor vier tientjes een pop-up,
dochter had veel spul en man met moderne tent

De dag erop wist ik hem
niet meer op te vouwen,
zoals ik 'm ingepakt gevonden had,
kon ik 'm niet meer proppen in de zak.
Kreeg bezoek en wilde 't opgeruimd.
En toen, zomaar, hup,
in de textielbak.
Hoe dat opluchtte!
Geen geklooi met deze klus,
er niemand mee belast.

Ik vertelde 't mijn dochter,
die als ik, bewaart.
Ze zei dat haar man alles
wel van tenten wist
een familietent wel gebruiken kon

Even dacht ik op te letten
op 't legen van de textielbak
de tent alsnog te redden.
Maar nee!

Dit was òns tweede huis
ons karma, vreugde, kruis geweest.

Denken alles nog te kunnen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 123