Netgedichten

netgedicht (nr. 74.600):

Uitgestorven

waar de wereld
uitgestorven leek
bewoog nog af
en toe het laatste
stukje sleet dat
speelde met de wind
een ongelijke strijd
met tijd als
ongeboren kind

wanneer de vlaag
ten einde raad
zich nog een enkele
keer te buiten gaat
in loos geklepper
en irritant geklop
is zijn geduld nu
uitgeput en zoekt hij
rust en luwte op

waar stilte overheerst
is al de hartslag van de
nieuwe aarde voelbaar
in een frisse lentewind
waarin tijd weer lacht
kwistig dagen geeft
zonder enige beperking
in zijn herschepping
van de eeuwigheid