Netgedichten

netgedicht (nr. 75.594):

dromen in wit

de zon was zich vergeten
er was niet één zuchtje wind
wolken hingen in files
boven, in't blauwe gebint

ik kon altijd tekenen
met wolken drijvend op een vlaag
een figuur of wat ik wilde
maar vandaag was alles vaag

het uur hield halt, de dag stond stil
de lucht kon zo niet blijven
tot ineens het grijs wit kleurde
en jouw beeld boven kwam drijven.