Netgedichten

netgedicht (nr. 75.706):

pop aan een draadje

het kind mist de bus
op smalle schouders
draagt het de dood

alleen achter de
vergrendelde luiken
de boze bittere mama

het verdoolde kind
draagt de schuld van
alles met zich mee

de pop aan een draadje
veert op als iemand
haar lege ziel doordrenkt

met zijn kwaad
een ontsnapping aan
duistere eenzaamheid

hij lokt zijn marionet
met verhalen in een
netwerk van draden

l’histoire se répète
haar ziel bloedt leeg
het verdoolde kind

vrouw en moeder
verstrengeld in het web
van slachtoffer en dader

dodelijk verenigd
tot één geheel

... Toen Michelle Martin zes jaar was, miste ze de bus naar school. Haar vader stapte in de auto om haar weg te brengen. Ze kregen een auto-ongeluk. Michelle overleefde het, de vader niet. Daarna sloot de moeder van Michelle de luiken thuis. Het kind was de schuld van alles, vond haar moeder. Ze werd opgesloten en mocht, behalve heen en weer naar school, helemaal niets meer. Zo ging dat jarenlang. Ze leerde niet te leven. Totdat ze als jonge vrouw Marc Dutroux ontmoette, die charmant was en zich over haar ontfermde. Hij gaf (een kwade) invulling aan haar leven. Van de gevangenis thuis ging ze naar de martelkamer van Dutroux. Het stel kreeg drie kinderen. Dutroux ontvoerde, misbruikte en martelde in 1995 en 1996 zes jonge meisjes van wie slechts twee het drama overleefden. Michelle wist daarvan dn hielp mee. ...

Schrijver: J.Bakx
23 november 2021