Netgedichten

netgedicht (nr. 76.173):

nocturne

restanten licht strekken zich lui
spelen met wolkenflarden
drijvend boven het rode uur
dat langzaam de ogen sluit
schaduwen verlengt en
voetstappen tot stilte maant

de wind zingt een requiem
op het ritme van ritselend blad

tot elk geluid verstilt
wanneer een onzichtbare mond
zich opent. hapt
en kleur en klank vermaalt
tot de kleinste, zwijgzame tijd