Knipoog

hoog te belopen treden eindeloos
de duinen, het strand, de zee
veel zee die wacht, het troostende water
zie ik je drijven op zachte golven
naar het schip met de drie zeilen
naar de verre dunne lijn
naar de zakkende zon en je zwaait
maar ik kan het niet, armen die weigeren
mijn reputatie als miserabele afscheidsnemer
er is veel wat ik niet begrijpen kan

jij en ik zoals het was
tussen de sterren vind ik je
een liefdevolle knipoog ver
en toch dichtbij in dit gedicht

voor alles toch bedankt

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 236