Lente 2022

In je arm een bak narcis
(Een wauw!!! een 'k hou van jou!')
maar, een dankjekus op beider wang,
plots plaats gemaakt voor al dat geel

Na de thee naar 't haventje
overzagen we op het talud
het stille water en de blauwe lucht
Varend leek 't water wijder,
opener na zolang zoveel dicht
en keken w' onze ogen uit,
aten wat uit onze tas
't Was kil, daar zou 't warm zijn zei ik.
Toen zagen we de blinkend
witte rand van 't strand
Aan land ging het door 't restaurant
om luie stoelen, het vlakke meer te zien.
We kozen te gaan lopen.
't Was tussen 't droge witte riet en vogelkrijs.
De paden kaal, waarop ganzen
die opvlogen als wij dichtbij,
de meerkoeten zwommen vrij
hun geluid leerde 'k nu pas.
Geel stak klein hoefblad uit
Overal moerasandijvie groeiend
uit de grijze grond.
We liepen, maakten foto's soms
kwamen in een hut,
bekeken 't water troebel.
Slingerende steigers leidden naar een strand waar klifjes door de storm
('k vertelde over 't Zoutpad)
Alleen wij hier.
We wilden tot het eind
dan in de zon terug
en kozen voor het kortste pad
Plots had je zin in iets
We vlijden ons in een luie stoel,
aten appeltaart
Praatten over een gevangen engel
Maar gek, dit was niet de plek,
noch het moment.
Dus sloten we de ogen,
lagen in de zon tot de boot terug
Door kou doken we in de kajuit
waar 't druk, en tussen zoveel stemmen jouw zachte moeilijk te verstaan.

Thuis mediteerden we op de bank.
't Was donker toen we klaar.
Drie kaarsen brandden maar,
'k legde mijn hoofd op je schouder
te kort.

Pril

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 105