Netgedichten

netgedicht (nr. 77.192):

De aanstootsteen

lief dansten
kleurtjes
in ons blikveld
naamloos droegen
noten de
kleine figuurtjes
in onze regie
waarvan het
onderscheid ook

voor een kenner
niet duidelijk was
nooit groepten
zij bijeen maar
ieder koos een
eigen pad zonder
confrontatie met
de aanstootsteen
niet wij maar zij

trokken aan de
touwtjes kozen
kleuren en melodie
om samen gestalte
aan groen gras te
geven dat als blikveld
liefdevol voor ons
tot op de millimeter
geschoren was