Netgedichten

netgedicht (nr. 77.264):

Hoe is het, te gaan?

Hoe is het te gaan
Een flits, nauwelijks beseffend
dat je er ooit bent geweest, ijlend
In vliedende memorie verdwijnend?

Joggend vervoerde je vorm je toen
een hartstilstand plots je leven stopte
Op een boogscheut van je pensioen
alsnog verzoend met eeuwige rust?

Stokoud de laatste adem uitblazend
Dankbaar in een laatste roes glijdend
De moeder der berusting omhelzend
in een verkwikkende bevrijding?

Verscheurd door folterende pijn
van een ongeneeslijke ziekte
Tot stijgende morfinetroost
wegkwijnend leed uitdooft?

Leef, verteer of vegeteer je verstild
in een mummificerende coma
Geeft het droog uitdoen van de machine
Een ultiem sein aan een stille zombie?

Het T-punt, al jaren als gevaarlijk geijkt
kruiste je voor het laatst, nu per bakfiets
Pardoes vermorzeld door een dode-hoektruck
Hopelijk heb je niet te lang afgezien?

Moord kent evenzeer vele gradaties
Van droog afknallen tot wrede foltering
Van gesmoorde paniek tot slopende wanhoop
Kent ook heftig heengaan een helend slot?

Hoe is ’t in een oorlog te sneven
als de dood loert 24/7
Wat voel je als speelbal van krijgsheren
die morbide tactieken savoureren?

Hoe stolt nachtmerrie die bewaarheid wordt
Als je thuis naar de filistijnen gaat
Wat als levenslust wordt gestopt
Rijdt men zo hoop voorgoed in 't slop?