Netgedichten

netgedicht (nr. 77.915):

Enfant de Cimetière (Kinshasa)

Jij lieve stakker was het niet die koos
voor dit leven in de goot

in een doos op de akker van de dood.
Het was je zogenaamde pa die na wat stom gestoot

zijn zaad in ma verschoot en zo wist te verwekken
om even achteloos als laf weer te vertrekken

opdat hij jullie beiden niet zou zien verrekken.
Eens wend je je af

van al die doden in hun graf
en word je wakker in een bed.

Je rekt je loom, weg van die boze droom
hebt doodgewone kinderpret

je gaat naar school en leert uit boeken.
Nooit hoef je meer te zoeken

in gore hopen vuilnisbelt
of met je kinderlijf te koop te lopen

voor nog veel goorder geld.
En dan is het maar te hopen, lieve kind

dat je eenmaal groot je weg tenslotte vindt:
nooit meer stakker op de akker van de dood.