inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 77.956):

Maling

We moesten
omdat het in ons goestte

vlak onder woeste
baren naar de Sargossa mare

varen om ons daar
de kleine en de grote dood te paren.

Al aardig opgeschoten
na vele slobberige sloten

wat wuivend weiland
en het stroeve strand

verlieten we getwee
en hand in hand

ons tweede vaderland
nu proefden we het zoet van zee.

Totdat een kiel ons overgleed
een net het water overviel

en ons o wee de das omdeed
die domme kotter ons achilleshiel.

Tussen grauw en gros garnalen
plots twee pols zo dikke alen

vissers’ blije bijvangst
ons beider diep doorvoelde doodsangst.

Slachten om te eten en te leven
is velen om het even

en tot aan het in de dood verglijden
ligt een smachten en een lijden

voor mens en dier van alle tijden.
Maar in zengend zout te wachten

je huid te voelen schroeien
tot aan je laatste krachten toe te loeien

daar heeft niemand oren naar
dat willen ze niet weten.

Oost-Indisch doof in hun geloof van vreten
willen ze mooi eten eten

maling
aan ons leed van paling.


Zie ook: http.://www.guusmaris.com

Schrijver: Guus Maris, 9 september 2022


Geplaatst in de categorie: woede

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 84

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)