Netgedichten

netgedicht (nr. 77.965):

Vrijezel

Een loner, jong- en vrijgezel
die droomt van vrij en vrijen en wel snel
staat met een boner dag en nacht te gluren

want pal naast hem bij de buren
woont en wacht een gezelin die zijn gemoed
en elk zijn vezel gloeiend groeien doet.

Het mooiste ezelinnengoed van heel het dorp
ligt hem - en dat maar op een steenworp -
toe te pronken vanuit haar klamme stalspelonken.

Hoe graag zou hij zijn G aan haar verliezen
terwijl hij daar ezelhengstig staat te kniezen.
Zo vaak maakt zij hem lustvol aan het balken

dat het zijn baas niet zint
omdat die kwezel het stomweg stalken vindt.
Morgen gaat hij hem daarom castreren

dat zegt hij zal hem mores leren.
Zo zal hij zonder tomaten
zoals prudente prelaten

de vlezelijke liefde moeten leren laten.
Uitgespeeld het liefdesspel
hij voor altijd ongezelig, vrijgezel.