Netgedichten

netgedicht (nr. 81.174):

COMPONIST VLUCHT

De schrijver van toonkunst
heeft zijn afgebeulde hoofd
vol daverend orkest
snelt wanhopig naar het bos
waar geen klank meer in hem luidt
slechts volkomen stilte heerst

de bomen zwijgen stug
noden lui te liggen

opeens ritselt een braamblaadje
brengt een zacht fluisterlied
in het brein van de kunstenaar
doet benen juichen

in de huiskamer
springen vellen papier
wild om elkaar heen
talloze kleine zwaarden
houwen en steken
pas geschreven noten
het lied in 's mans geest
spat uiteen in zoemspoken

boven de pianotoetsen
verheft zich een maatstok
van geweldige lengte
brengt de radeloze speler
al zwaaiend in slaap

ontwaakte hernieuwde
scheppingsdrang verenigt
woudzang en huiselijk galmen
tot een brede rivier
die onverstoorbaar statig stroomt
boven de waterrimpels
zingen schitterregenbogen
opgewekt zonder eind.