NET BUITEN HET CENTRUM

----------------------------------------------
----------------------------------------------
Een kleine vrachtwagen rammelt en remt:
vijf werksoldaten starten de machines,
hameren in putten, vreten koffie en tabak

Mager onkruid verlangt stilletjes
naar de platonische kus van de zomer.

Van god verlaten mensen
lopen door de regen, langs muren,
met de staart tussen de benen.

Afgesloten ramen, waar weduwen
en oude gekken alleen zijn
met zichzelf.

Een drukke, stinkende straat,
advertenties twijfelen nergens meer aan:
onwereldse hamburgers, tijdelijke banen, gratis geld.

Langs stoepen wachten sloepen glanzend in het neonlicht,
op mannen met los geld,
als opgedirkte dames van de nacht.

Kijk, dat is een zwerver die het zelf
ernaar gemaakt moet hebben.

Ja, jongen, het lot is een geniepige gluiperd,
die onlogisch wandelt,
als een manke monnik, die danst
met de duivel in de nacht.

Oneindig werk, weinig tijd, snelle seks, bouwputten
dat is de drug waar
deze stad op draait, maar:

een kleine, zeer puntige
kiezel rammelt onder je voet,
diep in het binnenleer

Daarom, daarom is het
dat je niet springen kunt.
----------------------------------------------
----------------------------------------------

... Een gedicht over de gekte, de stilte, het lawaai en de eenzaamheid van het moderne stadsleven.

--------------------------------------
het magere onkruid verlangt stilletjes
naar de platonische kus van een frisse bui
aan het eind van de zomer.

Van god verlaten mensen
lopen door de regen, langs de muren,
met de staart tussen de benen,
afgesloten ramen, waar weduwen
en oude gekken alleen zijn
met zichzelf.
------------------------------
mager onkruid verlangt stilletjes
naar de platonische kus van de zomer

van god verlaten mensen
rennen als honden in de regen,

dichtgetimmerde ramen, waar weduwen en gekken
schuilen voor de grillen van de mensheid. ...